Niederländisch #100

Im Februar 2021 habe ich damit begonnen, zusammen mit meinem Mann Niederländisch zu lernen. Für mich war der Zeitpunkt ideal gewählt, denn ich hatte mit einem akuten Burn Out zu tun und konnte mich überhaupt nicht darauf einlassen, Russisch zu lernen, womit ich kurz zuvor begonnen hatte. Ich hatte kein echtes Ziel, wußte nicht einmal, wie lange ich das überhaupt machen würde. Und heute ist das hier mein 100. Eintrag, was bedeutet, daß ich Niederländisch nun seit 100 Wochen lerne.

Mein erreichtes Niveau einzuschätzen, fällt mir sehr schwer, denn anders als in anderen Sprachen ist meine NL-Rechtschreibung GROTTIG. Das hängt zum einen mit der Vokalverdopplung oder Vereinfachung zusammen, zum anderen aber auch mit dieser „‚t kofschip“-Regel und mit der für deutsche Ohren ganz anderen und ziemlich herausfordernden Satzstellung. Schriftlich ist mein Niederländisch daher immer relativ miserabel, aber ich kann mich fließend mit Muttersprachlern unterhalten *lol* So allmählich bemerke ich da eine Verbesserung, aber ich bin sicher, das wird noch Zeit brauchen. Insgesamt stehe ich also irgendwo bei B2, denke ich.

Bisher hatte ich vier NL-Lehrer aus unterschiedlichen Regionen der Niederlande bzw. aus Suriname, die nochmal einen anderen Dialekt haben. Konnte alle gut verstehen und sie mich offenbar auch. Paßt also. Mit meiner derzeitigen Lehrerin habe ich noch bis Mitte März wöchentliche Stunden gebucht, aber wie es danach weitergehen wird, weiß ich noch nicht. Vielleicht schreibe ich demnächst mal mehr zu meinen Lernsprachen und Plänen allgemein.

Mein Mann und ich lesen uns seit einer Weile gegenseitig die niederländischen Ausgaben von Harry Potter vor. Der Anfang war etwas holprig, aber inzwischen können wir das ganz gut. Wenn wir die letzten beiden Potters gelesen haben, werden sich Der Hobbit und Der Herr der Ringe anschließen und danach gucken wir mal.

Was ich für NL eigentlich nie gemacht habe: Videos geguckt, Podcasts gehört. Dazu hatte ich einfach keine Lust. Auch dazu demnächst mal mehr. Ich habe auch keinerlei Arbeitsbücher durchgeackert oder Grammatiken gewälzt, ganz anders also als bei anderen Sprachen. Was mir fehlte, waren Bücher im Stil von „Complete Norwegian“ (aber vielleicht gibt es die sogar und ich war nur zu blöd, sie zu finden).

Worauf ich mich jetzt schon sehr freue: Ausflüge und Urlaube in den Niederlanden. Irgendwann, wenn mein Leben wieder funktioniert.

Ja, und mit den 100 Einträgen zu meinem NL-Lernprozeß schließe ich diese freitags veröffentlichte Serie auch mal ab. In Zukunft werde ich hier noch die Texte posten, die ich schreibe, und bestimmt kommt auch mal ein Update, aber alles in allem bin ich sehr zufrieden mit der fünften Sprache, die ich jetzt fließend spreche ♥

Niederländisch #99

Diese Woche habe ich mir eine Menge Notizen rausgeschrieben über Dinge, die ich mit meiner Lehrerin besprechen möchte. Meist ploppen solche Fragen beim Harry-Potter-Lesen mit dem Mann auf, z.B. Redewendungen, umgangssprachliche Formulierungen und sowas.

Ich habe ein kleines Büchlein über Sprichworte und Redewendungen geschenkt bekommen und möchte in der kommenden Lernwoche da reingucken. Soweit ich bisher gesehen habe, gibt es da auch Schreibübungen bzw. Anregungen für eigene Texte.

Niederländisch #98

Nicht viel Niederländisch hier diese Woche. Meine NL-Stunde ist ausgefallen und die kommende wird auch nicht stattfinden, d.h. eigentlich haben mein Mann und ich nur Harry Potter gelesen. In der kommenden Woche möchte ich gern den letzten Packen Vokabelkarten lernen, der hier noch rumliegt, und dann mal alle Karten wegpacken. Ik heb Nederlands nogal onder de knie, wie die Niederländer es sagen.

Niederländischer Text #28: Hobos in Noord-Amerika

De Hobos in Noordamerika

In Noord-Amerika hebben ze een fenomeen dat we zó in Europa niet kennen: de Hobos. Hobos zijn mensen, die geen huis of appartement hebben en de hele tijd met de goederentrein door het land reizen. Enkele van hun rijden van oogst naar oogst om geld te verdienen en passeren op deze manier het hele land, maar meestal hebben ze geen echte doel. Of beter gezegd is hun enige doel te reizen en misschien weg te komen van moeilijke omstandigheden of misschien van zichzelf.

In Amerika hebben deze Hobos geen goede reputatie. Inderdaad gelden Hobos vaak als slechte mensen, omdat de mensen denken dat ze stelen en verdovende middelen verkopen of nemen of dat hun aanwezigheid klanten verdrijft of zo. Het is bekend dat enkele politie agenten redenen verzinnen om Hobos te arresteren, bijvoorbeeld stroomdiefstal als ze hun mobiele telefoons in een snel fast food-restaurant opladen, wat eigenlijk veroorloofd is.

Het gevoel permanent op de vlucht en nergens welkom te zijn heeft ernaartoe geleid dat beetje bij beetje een soort „parallelle samenleving“ ontstaan is. De Hobos-samenleving heeft zijn eigen regels en zijn eigen manier om bijvoorbeeld informaties over een plek of de mensen die er wonen te delen. Bijvoorbeeld mag je niets van een andere Hobo stelen, maar (je) moet hem helpen als hij hulp nodig heeft. Om te markeren dat ergens goede mensen wonen die de Hobos eten of geld geven, gebruiken ze een systeem dat zich uit het Rotwelsch ontwikkelt heeft. Rotwelsch is de taal van de reizende mensen en de schurken, die in Europa vooral na de Eerste Wereldoorlog rondgereisd zijn („dieventaal“). Bijvoorbeeld kan een beeld van een kat met een pijl en het nummer 500 betekenen dat er een leuke aardige/vriendelijke oude vrouw 500 meter verderop in de straat neer woont, waar Hobos hulp kunnen krijgen.

Enkele Hobos zeggen dat ze graag vrij willen zijn en daarom geen werk zoeken en door het land reizen, maar ik denk dat veel van die hen ook zware loten een zwaar leven hebben en eigenlijk voor hun herinneringen op de vlucht zijn. Dit Deze ellende is waarschijnlijk ook het de reden daarvoor dat zoveel Hobos psychische problemen hebben of verslaafd zijn aan alcohol of verdovende middelen.

Ik vind het de gedachte fascineerend zo vrij te zijn, maar ik geloof ook dat het een heel andere gevoel is als je weet dat je ergens een thuis hebt waar je naartoe terug kan gaan

Niederländisch #97

Meine letzte Lehrerstunde war für mich voller Haspler. Ständig fielen mir die richtigen Worte nicht ein, ich war unsicher wegen Verbformen, die ich schon zigmal benutzt habe etc. Wie gut ich sprechen kann, ist also auch immer tagesformabhängig.

Bei meinen Texten bemerke ich eine Veränderung bei den Arten der Fehler, die ich mache. Die Satzstellung kriege ich inzwischen meist richtig hin, aber die Rechtschreibung…oh Mann, das ist teilweise echt sehr frustig. Beim letzten Text waren es ca. 36 Fehler, von denen einige echt vermeidbar gewesen wären. Überhaupt, diese krasse Fehlerquote bei den Texten immer…

Ansonsten haben mein Mann und ich weitere Harry Potter gelesen. Bin ganz überrascht, wie schnell wir dann doch mit den paar Seiten am Tag vorankommen.

Niederländisch #96

Meine NL-Stunde diese Woche ist leider ausgefallen, da habe ich also nur mit meinem Mann jeden Tag Harry Potter gelesen, mir dabei Fragen notiert und auch noch ein paar Vokabeln wiederholt.

Niederländischer Text #27: Nikolaus en Sinterklaas

Sinterklaas en Nikolaus

In Duitsland komt de Nikolaus meestal in de nacht tussen de vijfde en de zesde december, hoewel de mensen in enkele regio’s ook zeggen dat hij op de avond van de vijfde of van de zesde op bezoek komt.

In mijn kinderjaren moesten we aan de vooravond onze schoenen schoonmaken en voor de deur zetten, zodat de Nikolaus er iets in kon stoppen. Gewoonlijk bracht hij appels, noeten, snoep en misschien, als je bijzonder lief bent geweest, een klein speeltuig zoals een houten dier of een kleine legpuzzel. Dat de Nikolaus noeten en appels brengt, is geen toegeval: allebei staan voor de oogst in de herfst en dat de mensen zouden kunnen hopen dat er ook een oogst in het volgende jaar zou zijn. Deze traditie heeft haar oorsprong in het feit dat in de zestiende eeuw de arme mensen hun schoenen in de kerken neerzetten en de rijken er munten in stopten.

Als de Nikolaus aan (op) in de avond op bezoek komt en niet in de nacht, kan het wel zijn dat hij zijn grote goudene boek meebrengt en dan eruit voorleest. In dit boek schrijft hij het hele jaar lang op hoe de kinderen zich gedragen en als je in totaal geen liefe kind bent, krijg je geen snoep en speelgoed, maar een roede. In het verleden was het echt zo dat de kinderen van de Nikolaus werden geslaan geslagen, in het bijzijn van de hele familie. Tijdens de jaaren tachtig begon het te veranderen: destijds kregen de „slechte kinderen“ nog wel een roede, maar ze was meestal met chocola gedekcoreerd, zodat de kinderen tenminste iets lekkers kregen. Maar de boodschap was toch duidelijk: „Jouw gedragen moet beter worden!“.

Tegenwoordig gebruiken eigenlijk geen ouders meer de Nikolaus om hun kinderen mee te delen dat ze zich beter zullen gedragen; hij is nu geen moreele autoriteit meer, en ik denk, dat is ook heel goed zo.

In het zuiden van Duitsland heeft de Nikolaus een vriendje, die hem begleidt: de Krampus. De Krampus is een behekst wezen, een soort duivel, die de boze kinderen bestraft, meestal met klappen van zijn roede, maar ook alleen met door ze verschrikken of in zijn zak te stoppen en mee te nemen. Helaas weten we niet waarvandaan de Krampus eigenlijk komt, het is alleen zeker dat hij een voorchristelijke oorsprong heeft. Het enige dat we zeker weten is dat de roede van de Krampus niet alleen bestaat om mensen te bestraffen; het zou erder als een soort toverstok worden bekeken, die vruchtbaarheid en ook nieuwe ideeën brengt. Inderdaad hebben de wilde wezens en duivels, die in het zuiden van Duitsland carnaval begeleiden, ook en roede. Daarmee raken ze de mensen aan om vruchtbaarheid en zegen te brengen. Misschien werden zulke ambivalente figuren in het verleden door de kerke gedemoniseerd.

In Nederland komt de Sinterklaas elk jaar op de vijfde december van Spaanje terug. De traditie ontstond onder Philip II., die de koning van Spaanje en Nederland in de zestiende eeuw was, omdat hij ook koning van Sicilië was, waar de echte Nikolaus van Myra begraven was.

De Zwarte Piet, het vriendje van Sinterklaas, heeft misschien dezelfde functie als Krampus, maar hij is blijkbaar tegenwoordig niet meer zo demonisch en ongetemd als hij.

Niederländisch #95

Wir haben uns jeden Abend Harry Potter vorgelesen und dabei habe ich mir Notizen gemacht, die ich mit meiner Lehrerin durchsprechen möchte.

Und das war’s. Ich bin einfach an dem Punkt angekommen, wo ich nicht mehr regel- und standardmäßig Vokabeln wiederhole oder Duolingo brauche.

Niederländischer Text #26: Simon Winchesters Reise auf dem Jangtse

Één van de beste boeken, die ik dit jaar heb gelezen, was „De wilde stroom“ van Simon Winchester. Winchester, een Engelse-Amerikaanse schrijver, vertelt in dit boek over zijn reis op en langs de rivier Jangstekiang (Jangtse) in China.

Blijkbaar was het al niet zo gemakkelijk om de toestemming te krijgen zo’n project door te voeren, vooral omdat de Chineese regering niet graag buitenlandse journalisten in het land laat. Meestaal beweren de Chinesen dat journalisten eigenlijk spionen zijn en allen daarnaartoe komen om „geheimen“ te ontdekken en China te schaden. Dat betekende dat Winchester niet alleen kon rondreizen, maar dat hij altijd een bewaker had. Natuurlijk leidde dat ook tot veel absurde momenten: bijvoorbeeld konden de interviewpartners (gesprekpartners?) van Winchester nauwelijks vrij uitdrukken wat ze werkelijk dachten en moesten ze daarom vaak alleen met gebaren en hun gezichtsuitdrukking begrijpbaar maken wat ze eigenlijk wilden zeggen. Ook mocht Winchester zich niet vrij in het land bewegen: de regering controlleerde alles – niet alleen waar hij moest slapen, maar ook welke musea (?) hij mocht bezoeken.

Winchester schreef zowel over zijn ervaringen tijdens de reis, maar ook over de geschiedenis, die met die rivier verbonden is. Voor mij was het bijvoorbeeld nieuw dat de Chinesen de Jangtse niet gebruikten om met andere landen te handelen, maar dat de Engelsmannen ermee begonnen, een handelsroute op te bouwen. Het waren ook de Engelsmannen, die de eerste spoorweg bouwden, die alleen ervoor gebruikt werd om waaren uit China naar Engeland te brengen.

Het grootste project dat met de rivier verbonden is, is natuurlijk de drie-ravijnen-dam – en project, die veel ongelukk heeft veroorzaakt. Om de dam te bouwen, moesten ontelbaare dorpen verplaatst worden, en veel mesen overlevden dat niet. Überhaupt vond ik heet ongelofelijk hoeveel mensen de Chineese regering heeft opgeofferd, niet alleen voor de dam maar ook tijdens de tweede Chineese-Japaanse-Oorlog waar ze besloten, ongeveer een million Chinesen te offeren om ook de vijand te verdrinken…

Winchesters doel is een van de bronnen van de Jangste, die in de Himalaya ligt. Hij vertelt dat de kwaliteit van het water beter en beter wordt hoe verer hij naar de bron komt en wanneer hij aan het einde aan de bron staat, overschrijdt hij de Jangste, die aan sommige plekken enkele kilometer breed is, te voet 🙂

In totaal is het een interessant boek, maar het is toch angstaanjagend hoe de Chinese regering in het leven van de mensen ingrijpt en hoe ze met de natuur, met mensen en dieren omgaan.

Niederländisch #94

Den vierten Teil von Harry Potter haben mein Mann und ich diese Woche beendet. Wir finden beide, daß es mit dem flüssigen Lesen immer besser klappt und wir ein besseres Gespür dafür entwickelt haben, wo Sinnabschnitte enden (aber natürlich haut das nicht immer hin).

Ansonsten habe ich diese Woche meine Lehrerstunde gehabt und einen Text geschrieben – und das war es dann auch schon wieder 🙂

Diese Seite verwendet Cookies, um die Nutzerfreundlichkeit zu verbessern. Mit der weiteren Verwendung stimmst du dem zu.

Datenschutzerklärung