[man kann nog één keer und nog een keer sagen – bei der ersten Variante betont man die 1]
Toen ik nog klein was, wilde ik altijd dat me iemand me iets zou voorlezen (Alternative: mensen me voorlazen). Meestal deed mijn moeder dat, maar soms ook mijn vader, vooral in/in het bijzonder aan in het weekend. Dan kwam ik in zijn bed en dan las hij las me wat voor of hij verzon eigene verhalen. Later schilderde ik vaak dat waarover hij had verteld. Dat was heel leuk.
Later, toen ik al zelf kon lezen, ging mijn moeder elke week met mij naar de bibliotheek en ik kon zoveel boeken lenen als ik wilde. Vaak waren het vijf of meer boeken en dan las ik het hele weekend totdat ik weer in de naar school moeste. [man gebraucht keine Artikel, wenn man sagt: naar school, naar bed, naar werk etc.]
Vandaag Tegenwoordig/Nu ga ik nog altijd graag naar de bibliotheken die we hier hebben. Ik probeer elke maand acht of meer boeken te lezen, maar dat is afhankelijk van wat waar de boeken handelen van over gaan.