Monat: Januar 2023

Minimalisme en soberheid

Tijdens de laatste tien jaar of zo worden twee thema’s veel in de media besproken: minimalisme en soberheid. Minimalisme beschrijft een levensstijl die gemarkeerd wordt door weinig te bezitten en soberheid gaat misschien nog een stap verder – wie sober leeft, wil niet alleen niet zoveel bezitten, maar ook zoveel geld (als?) mogelijk sparen.

De redenen voor een minimalistische levensstijl zijn heel divers. Enkele mensen zeggen dat ze tijdens hun leven uitgevonden hebben dat het ze niet gelukkig maakt om veel te bezitten en dat ze liefer veel willen opleven. Andere mensen voelen zich ongemakkelijk als ze in een huis wonen waar iedere hoek vol zit met dingen. En weer andere zeggen dat ze minimalistisch leven om iets goeds voor het milieu te doen, bijvoorbeeld omdat ze niet zoveel dingen kopen en dan ook niet weggooien. Er zijn zelfs mensen die minimalistisch leven om geestelijke redenen, quasi een beetje als in een klooster, waar de mensen zich niet op hun bezit maar op god concentreeren.

Veel minimalisten zeggen dat hun levensstijl hun veroorlooft meer tijd voor zichzelf en voor hun familie te hebben, omdat ze niet zoveel tijd nodig hebben om hun besit te beheren (schoonmaken etc.). Ze weten precies wat ze hebben en waar het is, zodat ze niets moeten zoeken als ze het willen gebruiken. Haar leven (en woning) is overzichtelijker.

Minimalisten sparen globaal genomen wel geld, maar dat is niet de hoofdreden voor hun keus om minimalistisch te leven.

Uiteraard zijn de redenen voor een sobere levensstijl ook heel verschillend, maar het doel is eigenlijk in elk geval hetzelfde: zoveel geld te sparen als mogelijk. Enkele mensen doen dat omdat ze een bijzonder financieel doel hebben, andere omdat ze ertoe gedwongen zijn of omdat ze het gevoel hebben al genoeg te bezitten. Enkele zeggen ook dat een sobere levensstijl nog beter voor het milieu is dan een minimalistische, omdat de mensen probeeren ieder ding te repareren of opnieuw op een andere manier te gebruiken als het kapot is. Enkele sobere mensen gebruiken zelf het papier van de boter om ermee een bakblik te beboteren, zodat ze werkelijk het laatste kleine stuk boter kunnen gebruiken.

Ik persoonlijk probeer (na/van?) een mengsel van deze levensstijlen te leven. Ik vind het goed niet zoveel te bezitten omdat dat betekent dat ik niet zoveel tijd nodig heb om het huis schoon te maken. Veel dingen in het huis te hebben blijkt me onrustig en ik vind het ook niet leuk naar dingen zoeken te moeten. Bovendien hebben mijn man en ik het doel in de toekomst een barrièrevrije woning te kopen.

De jeugdroman „Hau ab, Du Flasche!“ („Hou op je flas!“) van Ann Ladiges was vor het eerste gepubliceerd in 1978. Het onderwerp van dit boek is jeugdalcoholisme en hoe het gezelschap ermee omgaat – of niet.

We ontmoeten Roland Geiger, die verslaafd is aan alcohol. Hij is 15 jaar oud en hoewel hij eigenlijk een afspraak met een mogelijke baas heeft, gaat hij er niet, omdat hij zich ziel voelt en daarom besluit, voor het gesprekt nog iets te drinken.

In terugblikken ervaren we meer over hem. Zijn eerste ervaringen met alcohol maakt hij met zeven jaar (toen hij zeven jaar oud was?) tijdens een feest van zijn ouders. Nadat ze waren gegaan slapen drinkt Roland alle glazen uit die hij in de woonkamer kan vinden en hij houdt van het gevoel dat de alcohol veroorzaakt. We ervaren ook hoe zijn familie over het algemeen met alcohol omgaat: de arts van zijn moeder zegt haar dat ze graag een beetje borrel kan drinken om zich te kalmeren wanneer ze gestresseerd is en zijn vader gebruikt het als een uitvlucht iets met zijn vrienden te drinken om van zijn familie te ontsnappen.

Een paar jaren later ontmoet hij Buddi op school. Buddis ouders veroorloven dat hun zoon regelmatig alcohol drinkt omdat ze geen tijd voor hem hebben. Om Buddi te imponeren begint Roland ermee borrel te stelen en de beiden drinken vaker samen. Over de tijd merkt Roland dat hij altijd meer moet drinken om het effect van de alcohol te merken (voelen?), maar hoewel zijn vriendin Elisabeth hem vertelt dat ze het niet mooi vindt wanneer hij dronken is, kan Roland het uit eigen kraft (beweging?) niet meer veranderen.

Zijn leraar Titze probeert met Roland over zijn problemen te spreken, maar desondanks kan hij Roland niet redden. Roland stelt nu regelmatig alcohol en ook andere dingen die hij verkoopt om an geld te komen, zodat hij weer alcohol kan kopen.

Het einde van het boek beschrift weer hoe Roland niet naar zijn afspraak gaat maar iets drinkt omdat hij zich zo slecht voelt.

Ik heb dit boek voor het eerste (in?) 1994 in de zevende klas gelezen. Ik geloof niet dat ik destijds heb begrepen hoe ernstig en belangrijk het thema jugdalcoholisme was (en nog steeds is), omdat alcohol voor mij persoonlijk geen rol speelde en ik niet kon begreijpen waarom een mens het vrijwillig zou kiezen aan iets verslaafd te zijn. Tegenwoordig en met mijn eigen zoon kan ik speciaal (bijzonder?) niet begrijpen hoe ouders hun kinderen het veroorloven kunnen alcohol te drinken en hoe de ouders van Roland niet met dit thema omgaan.

Ik denk dat het een groot gevaar is niet met kinderen en tieners over alcohol te spreken en hun uit te legen hoe gevaarlijk het is iets te drinken. Natuurlijk kan het wel zijn dat men zich eerst goed en rustig voelt nadat men iets heeft gedronken, maar ik geloof dat al kinderen kunnen begrijpen dat alcohol een middel is dat de lichaam kan schadigen. Volgens mij moeten de ouders hun kinderen verklaren dat het oké is soms iets te drinken, maar dat ze voorzichtig moeten zijn om geen probleem te ontwikkelen.

Im Februar 2021 habe ich damit begonnen, zusammen mit meinem Mann Niederländisch zu lernen. Für mich war der Zeitpunkt ideal gewählt, denn ich hatte mit einem akuten Burn Out zu tun und konnte mich überhaupt nicht darauf einlassen, Russisch zu lernen, womit ich kurz zuvor begonnen hatte. Ich hatte kein echtes Ziel, wußte nicht einmal, wie lange ich das überhaupt machen würde. Und heute ist das hier mein 100. Eintrag, was bedeutet, daß ich Niederländisch nun seit 100 Wochen lerne.

Mein erreichtes Niveau einzuschätzen, fällt mir sehr schwer, denn anders als in anderen Sprachen ist meine NL-Rechtschreibung GROTTIG. Das hängt zum einen mit der Vokalverdopplung oder Vereinfachung zusammen, zum anderen aber auch mit dieser „‚t kofschip“-Regel und mit der für deutsche Ohren ganz anderen und ziemlich herausfordernden Satzstellung. Schriftlich ist mein Niederländisch daher immer relativ miserabel, aber ich kann mich fließend mit Muttersprachlern unterhalten *lol* So allmählich bemerke ich da eine Verbesserung, aber ich bin sicher, das wird noch Zeit brauchen. Insgesamt stehe ich also irgendwo bei B2, denke ich.

Bisher hatte ich vier NL-Lehrer aus unterschiedlichen Regionen der Niederlande bzw. aus Suriname, die nochmal einen anderen Dialekt haben. Konnte alle gut verstehen und sie mich offenbar auch. Paßt also. Mit meiner derzeitigen Lehrerin habe ich noch bis Mitte März wöchentliche Stunden gebucht, aber wie es danach weitergehen wird, weiß ich noch nicht. Vielleicht schreibe ich demnächst mal mehr zu meinen Lernsprachen und Plänen allgemein.

Mein Mann und ich lesen uns seit einer Weile gegenseitig die niederländischen Ausgaben von Harry Potter vor. Der Anfang war etwas holprig, aber inzwischen können wir das ganz gut. Wenn wir die letzten beiden Potters gelesen haben, werden sich Der Hobbit und Der Herr der Ringe anschließen und danach gucken wir mal.

Was ich für NL eigentlich nie gemacht habe: Videos geguckt, Podcasts gehört. Dazu hatte ich einfach keine Lust. Auch dazu demnächst mal mehr. Ich habe auch keinerlei Arbeitsbücher durchgeackert oder Grammatiken gewälzt, ganz anders also als bei anderen Sprachen. Was mir fehlte, waren Bücher im Stil von „Complete Norwegian“ (aber vielleicht gibt es die sogar und ich war nur zu blöd, sie zu finden).

Worauf ich mich jetzt schon sehr freue: Ausflüge und Urlaube in den Niederlanden. Irgendwann, wenn mein Leben wieder funktioniert.

Ja, und mit den 100 Einträgen zu meinem NL-Lernprozeß schließe ich diese freitags veröffentlichte Serie auch mal ab. In Zukunft werde ich hier noch die Texte posten, die ich schreibe, und bestimmt kommt auch mal ein Update, aber alles in allem bin ich sehr zufrieden mit der fünften Sprache, die ich jetzt fließend spreche ♥