Monat: Februar 2023

In Duitsland hebben grof (?) gezegd twee verschillende soorten carnaval. In het westen, speciaal in het zogenoemde Rheinland, vieren de mensen het rheinische (?) carnaval, en in het zuiden vieren ze de „allemannische Fasnacht“ (of Fastnacht met T). Het hoofdverschill tussen deze twee is dat het rheinische carnaval verder van de oorsprong van carnaval verwijderd is en tegenwoordig heel politisch is, daarentegen de „allemannische Fasnacht“ nog veel meer te doen heeft met de oorspronkelijke betekenis van carnaval.

Zover we weten heeft carnaval in het algemeen zijn oorsprong in de klassieke oudheid, voral in het Romeinse Rijk, waar de mensen de „Saturnalien“ (?) vierden. Tijdens de Saturnalien huldigden (?) de mensen de God Saturnus en bedankten hem voor het einde van het zaaien tijdens de winter. Daarvoor plegden de mensen zich ook te beschenken en dit gebruik vinden we nog steeds bij onze kerstfeest. Maar afgezien daarvan waren de Saturnalien een tijd die met de mateloze gebruik van alcohol, seksuele toeegeeflijkheid een andere uitspattingen verbonden was. Tijdens de Saturnalien golden de normale maatregels niet meer en de mensen deeden (?) dingen die ze gewoonlijk niet zouden hebben gedaan.

Dit element vinden we vandaag nog steeds in het carnaval, bijzonder in zijn rheinische vorm. Tijdens carnaval mogen de mensen kritiek aan het gezag oefenen en gaan ermee vrijuit (natuurlijk kan je heden ten dage altijd zeggen wat je denkt, maar dat was tog niet altijd zo).

In het zuiden ligt het gewicht (?) meer op de natuurgeesten, die tijdens carnaval stukje bij stukje wakker worden nadat ze tijdens de winter hebben geslapen. Fasnacht is altijd met grote optochten verbonden, waar mensen masker (maskers?) van hout dragen, die kunstig een met veel arbeid gewerkt werden. Deze maskers (?) tonen altijd wilde geesten, meestal vanuit het bos, maar ook heksen en demonen. Hoe verder je naar het zuiden gaat, zo wilder worden deze wezens. In het Allgäu vind je bijvoorbeeld de Perchten, wilde gezellen, die de mensen met hun roeden slaan, om vruchtbaarheid te brengen en de winter de verdrijven.

Yantras als een meditatiepad

Yantras zijn geestelijke beelden, wiens (?) oorspronk in het boeddhisme en in het tantraisme (?) ligt. Yantras bestaan altijd alleen uit (van?) geometrische vormen en toenen nooit dingelijke symbolen zoals het bijvoorbeeld mandala’s doen en daarom kan je nooit dieren, mensen of zo in hun vinden.

Yantras gelden als representaties van Godden; men kan zeggen dat iedere beeld het wezen (de aard?) van één god toent en in deze functie zijn yantras ook met mantras verbonden, die quasi de klank van telkens één god uitdrukken.

Iedere yantra heeft een middelpunt, die bindi genoemt wordt (inderdaad heet het punt dat veel mensen in Indie op hun voorhoofd dragen ook bindi). Vanuit dit punt ontwikkelt zich faktisch de hele yantra, en daarom veroorlooft de bindi ook dat de geest zich tijdens de meditatie weer en weer op het centrum concentreerd, doordat het oog altijd naar dit middelpunt kan teruggaan.

De verschillende vormen die in een yantra gebruikt worden hebben hun eigen betekenis, bijvoorbeeld staat een cirkel altijd voor de cyklische processen zoals de afloop van één dag of van één jaar en daarmee voor het leven over het algemeen, maar tegenlijkertijd kan een cirkel ook het element water belichamen. Ook de kleuren hebben verschillende betekenissen: rood staat bijvoorbeeld vor het bloed, voor het leven, maar ook voor energie op zich. Als je deze betekenissen kent, kan je yantras natuurlijk beter begrijpen, maar je kan ze desondanks gebruiken om te mediteren.

Hoe meditert men met behulp van yantras? Een weg zou het kunnen zijn om over de verschillende vormen en kleuren te mediteren en erover na te denken wat ze gelost van hun algemeene betekenis voor jij persoonlijk betekenen. Een andere weg zou het zijn zich met de god of goddin (godin?) die door het yantra wordt gerepresenteerd te verbinden. Dat je niet alleen door mediteren maar ook met een zogenoemde puja doen. Een puja is kort gezegd een soort van ritual.

Ik persoonlijk hou van een derde methode: ik bekijk de yantra als een meditatieweg. Gewoonlijk hebben alle yantras een begrenzing, een muur als je wil, in de regel met vier „deuren“. Ik stel me voor dat ik de yantra door één van de deuren inga en dan begin de padden tussen de symbolen langs te gaan, zoals je dat in een tuin zou doen. Beetje bij beetje kom je daarbij in het centrum, naar de bindi, en daar kan je verblijven totdat je voelt dat je jouw concentratie niet langer kan overeind houden. Dan ga je weer terug en verlaat de yantra weer door een deur.

Zoals alle meditatiemethoden (-methodes?) bieden yantras alleen een soort „kruk“, in dit geval een „vizuele kruk“, om naar binnen te luisteren en je eigen centrum te vinden, maar ik denk dat ze ook heel behulpzaam voor vizuele mensen zijn.

Mijn geboortestad Wuppertal

Wuppertal ligt in het westen van Duitsland, dichtbij Düsseldorf, en heeft ongeveer 350.000 inwoner(en?). Zijn naam betekent letterljk „het dal van de Wupper“, en inderdaad is de topografie van de stad heel bijzonder: quasi in het midden vloeit de rivier Wupper en aan haar rechterkant en linkerkant beginnen de heuvels, die het stadbeeld vormen. Omdat de topografie zo speciaal is, regent het daar heel vaak – Wuppertal heeft de tweede hoogste neerslachscijfer in Duitsland! De mensen uit het dal zeggen dat het ideale geboortecadeautje een regenscherm is 🙂 Maar zoveel regen betekent natuurlijk ook dat de stad heel groen is, of beter gezegd: ze is één van de groenste steden in Duitsland. Én van de redenen daarvoor is ook dat veel industriellen hun privé-tuinen aan de stad vermaakt hebben en zu nu van iedereen kunnen worden bezoekt.

Wuppertal bestaat eerst sinds 1929. Daarvoor bestonden er alleen de twee kleinsteden (?) Barmen en Elberfeld. Zo te zien is de naam „Wuppertal“ relatief nieuw en het gaat terug tot een voorstel van een man uit Elberfeld, die vond dat Wuppertal beter zou kliken dan Elberfeld-Barmen of zo.

Vroeger stond Wuppertal bekend voor zijn textielindustrie. Al in de middeleeuwen waren er grote bedrijven waar de mensen textielien (met twee punten!) in de zon bleekten (they bleached the linnen fabric in the sun), waarvoor ze ook het water uit de Wupper nodig hadden. Nog steeds kan je straatennamen vinden, die ermee te doen hebben zoals „Auf der Bleiche“ of zo. Later vestigden zich eerste industrielle bedrijven in het dal (later, there settled the first industrial companies). De stoffen uit Wuppertal werden in de hele wereld gestuurd en omdat hun kwaliteit zo goed was, verdienden de mensen men hun veel geld. Nog steeds kan je veel villa’s en heerschappijlijke (?) huizen in de stad zien. Friedrich Engels kwam oorsprongelijk uit Wuppertal, voordat hij naar London ging, waar hij Karl Marx ontmoette. De huizen van de familie Engels staan tot vandaag aan de Friedrich-Engels-Allee in Barmen.

Ook de dierentuin heeft zijn oorspronk in de tijd van de industrieele (twee punten!) revolutie. Wuppertal was inderdaad één van de eerste steden, die een eigen dierentuin hadden, en tot vandaag wordt het nog steeds graag bezoekt en constant uitgebreidt (? it gets expanded). Bijvoorbeeld hebben ze onlangs een grote, groene (enclosure) voor de tijgers gebouwd.

Voor mij persoonlijk is Wuppertal misschien geen echt mooie stad, maar het dal heeft een hart, zoals we altijd zeggen, maar je kan het slechts vinden wanneer je klar bent, precies te kijken. Anders zal je alleen een oude industriestad zien…