Mijn geboortestad Wuppertal
Wuppertal ligt in het westen van Duitsland, dichtbij Düsseldorf, en heeft ongeveer 350.000 inwoner(en?). Zijn naam betekent letterljk „het dal van de Wupper“, en inderdaad is de topografie van de stad heel bijzonder: quasi in het midden vloeit de rivier Wupper en aan haar rechterkant en linkerkant beginnen de heuvels, die het stadbeeld vormen. Omdat de topografie zo speciaal is, regent het daar heel vaak – Wuppertal heeft de tweede hoogste neerslachscijfer in Duitsland! De mensen uit het dal zeggen dat het ideale geboortecadeautje een regenscherm is 🙂 Maar zoveel regen betekent natuurlijk ook dat de stad heel groen is, of beter gezegd: ze is één van de groenste steden in Duitsland. Én van de redenen daarvoor is ook dat veel industriellen hun privé-tuinen aan de stad vermaakt hebben en zu nu van iedereen kunnen worden bezoekt.
Wuppertal bestaat eerst sinds 1929. Daarvoor bestonden er alleen de twee kleinsteden (?) Barmen en Elberfeld. Zo te zien is de naam „Wuppertal“ relatief nieuw en het gaat terug tot een voorstel van een man uit Elberfeld, die vond dat Wuppertal beter zou kliken dan Elberfeld-Barmen of zo.
Vroeger stond Wuppertal bekend voor zijn textielindustrie. Al in de middeleeuwen waren er grote bedrijven waar de mensen textielien (met twee punten!) in de zon bleekten (they bleached the linnen fabric in the sun), waarvoor ze ook het water uit de Wupper nodig hadden. Nog steeds kan je straatennamen vinden, die ermee te doen hebben zoals „Auf der Bleiche“ of zo. Later vestigden zich eerste industrielle bedrijven in het dal (later, there settled the first industrial companies). De stoffen uit Wuppertal werden in de hele wereld gestuurd en omdat hun kwaliteit zo goed was, verdienden de mensen men hun veel geld. Nog steeds kan je veel villa’s en heerschappijlijke (?) huizen in de stad zien. Friedrich Engels kwam oorsprongelijk uit Wuppertal, voordat hij naar London ging, waar hij Karl Marx ontmoette. De huizen van de familie Engels staan tot vandaag aan de Friedrich-Engels-Allee in Barmen.
Ook de dierentuin heeft zijn oorspronk in de tijd van de industrieele (twee punten!) revolutie. Wuppertal was inderdaad één van de eerste steden, die een eigen dierentuin hadden, en tot vandaag wordt het nog steeds graag bezoekt en constant uitgebreidt (? it gets expanded). Bijvoorbeeld hebben ze onlangs een grote, groene (enclosure) voor de tijgers gebouwd.
Voor mij persoonlijk is Wuppertal misschien geen echt mooie stad, maar het dal heeft een hart, zoals we altijd zeggen, maar je kan het slechts vinden wanneer je klar bent, precies te kijken. Anders zal je alleen een oude industriestad zien…