Daar liep Assepoester weer naar het graf van haar moeder en daar huilde ze zolang tot ze een zacht hand op haar schouder voelde. Ze keek omhoog. Er stond een oude vrouw, gekleed in wit, en glimlachte. „Mijn kind, waarom ben jij zo bedroefd?“, vroeg zij. Assepoester vertelde haar alles van hun stiefmoeder en stiefzussen, van hun opgaven, die ze alle had uitvoerd, zodat ze naar het casteel zou kunnen gaan om de prins te ontmoeten, en daarvan dat die drie haar jurk vernietigd hadden. De oude vrouw glimlachte opnieuw en beloofde haar dat ze toch nog naar het feest zou kunnen gaan. En voordat Assepoester wisde wat er gebeurte zag ze aan zichzelf beneden: haar oude huishouden-jurk had in een heel mooie feestjurk veranderd, maar dat was nog niet alles. Haar oude leren schoenen waren veranderd in schoenen van glas! Ze wilde net vragen hoe ze tot het kasteel zou kunnen komen, toen ze zag dat de oude vrouw een pompoen die dichtbij in een feld had gelegen tot een koets had betoverd, die van drie witte paarden getrokken werd. De oude vrouw zei dat de tover slechts tot middernacht zou werken en dat Assepoester eerder (vroeger? Before midnight?) moest terug zijn. Maar voordat Assepoester zich kon bedanken was de oude vrouw al weer verdwenen.
Toen Assepoester naar het kasteel kwam, was het feest al begonnen. Één van de dienstboden was daarbij de jonge vrouwen aan de prins voor te stellen, maar toen de prins Assepoester zag, wisde hij direct dat zij de juiste voor hem was. Hij vroeg haar of ze wilde dansen, en toen ze begonnen hadden, hielden ze niet meer ermee op. Ze dansden de hele nacht door (until a few minutes to midnight?). Toen moeste Assepoester snel naar buiten naar de koets, maar op de trap raakte ze één van hun schoenen kwijt. De prins, die niet eens naar haar naam had kunnen vragen, raapte de schoen op en beloofde de vrouw te vinden die het kon dragen (who was able to fit in?).
Enkele weken later kwam één van de dienstboden van de prins naar het huis waar Asspeoester met hun familie woonde. Toen haar stiefmoeder begreep wat het zou betekenen als een van hun dochters de schoen kon dragen beval ze haar oudste dochter, zich een teen af te snijden om in de schoenen te passen. Maar toen de dienstbode en de oudste dochter aan het graf van de moeder van Assepoester vorbij reed (?) zatten er twee vogels in de boom en zeiden dat de schoen te klein was. Hetzelfde herhaalde zich met de tweede stiefzus, alleen dat zij haar hiel had moeten afhakken om in de schoen te passen. Eerst dan begrep de dienstbode dat er nog een derde jonge vrouw was, namelijk Assepoester. En kijs eens (and look at that) – haar paasde de schoen! Onmiddelijk werd Assepoester naar het kasteel gebracht, waar de prins haar gelukkig omhelsde. Ze vierden haar huwelijk een levden gelukkig (ever after?) voor altijd. En de stiefmoeder en stiefzussen? Ze kregen haar juiste straf en die had ook iets met schoenen te doen…